Cydr z karmelizowanym miodem

Podany poniżej przepis to połączenie rześkości i owocowości cydru ze słodyczą i gęstością miodu. Dodatek tego drugiego nie polega jednak na zwyczajnym zmieszaniu soku jabłkowego z miodem. Ten typ cydru (z angielska zwany "cyser", czyli cydr miodowy) ma charakteryzować się posmakami karmelu, toffi, czekolady, waty cukrowej i pieczonych pianek marshmallow. Karmelizowany miód może zmienić ponadto barwę cydru, wzmacniając złotą barwę czy nawet dodając tony czerwieni.

Aby to osiągnąć, miód trzeba poddać karmelizowaniu. Potrzebny będzie do tego solidny garnek, najlepiej ze stali nierdzewnej lub emalii, o grubym dnie, tak aby równomiernie transferował ciepło i uniemożliwił przypalenie. Objętość garnka powinna być czterokrotnie większa od wyjściowej objętości miodu, ponieważ w czasie gotowania miód mocno się podnosi.

Miód stopniowo doprowadzamy do wrzenia, uważając by go nie przypalić. Można pomóc sobie mieszaniem, lecz nie jest to konieczne. Po pewnym czasie (wszystko zależy od ilości miodu, garnka i źródła grzania) zauważymy, że barwa miodu zmienia się na ciemniejszą, a jego zapach z typowo miodowego przekształca się w coś bardziej złożonego: aromaty karmelu, pieczonych pianek marshmallow czy toffi. W tym momencie należy wyłączyć ogień pod miodem.

Karmelizowany miód jest gęsty i gorący. Niech nikomu nie przyjdzie do głowy oblizywanie łyżki po jego zamieszaniu! Teraz do miodu należy dodać część soku jabłkowego. Robi się to powoli, lejąc sok po ściance garnka, ponieważ gorący miód w zetknięciu z zimnym sokiem pryska i może oparzyć. Jednocześnie mieszamy miód, aby go rozpuścić i łatwo przelać do pojemnika fermentacyjnego. Jeżeli na dnie i ściankach garnka pozostanie resztka karmelu, nalewamy soku jabłkowego (w ostateczności wody), podgrzewamy do rozpuszczenia resztek i również wlewamy do pojemnika fermentacyjnego. Dopełniamy nastaw do zakładanej objętości, dodajemy enzym pektolityczny i jeśli pozwala na to temperatura - szczepimy drożdżami.

Przepis na 10 l cydru:

• 1-1,5 l miodu; 
• 10 l soku jabłkowego; 
• enzym pektolityczny; 
• drożdże i pożywka.

W dalszej części postępujemy jak z cydrami. Zlewamy znad osadu, czekamy aż się sklaruje, dokonujemy ewentualnych poprawek jak dokwaszenie lub dosłodzenie (ksylitolem lub stewią), rozlewamy do butelek z dawką cukru do nagazowania i czekamy na rezultat.

Dwa główne składniki: sok jabłkowy i miód.

Garnek z dużym zapasem na pieniący się miód.

Miód zaczyna się gotować...

i pienić.

Po pewnym czasie miód ciemnieje i zaczyna się karmelizować.

Gotowy cydr o złocistej barwie, wyraźnych nutach karmelu i waty cukrowej oraz rześkim owocowym smaku z gęstym miodowym ciałem.